มะดัน

มะดัน ไม้ยืนต้นที่ไม่ค่อยได้พบเห็น
จริงๆ นะ อยู่ชมโลกมาตั้งหลายปี (มากๆ แล้วด้วย) เคยเห็น ต้นมะดันแค่ 2 ต้น แต่ลูกมะดัน เมื่อก่อนเห็นเสมอในล้อเข็นที่ขายผลไม้ดอง จะมาในรูปมะดันดอง ลูกยาวสีเขียว ขนาดหัวแม่มือ ให่หน่อยก็ขนาดนิ้วชี้ เปรี้ยวจี๊ด แค่เห็นก็น้ำลายสอ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีมะดันดองขายอยู่หรือเปล่า เพราะเลิกทานผลไม้ดองมานานแล้ว
ต้นแรกที่เคยเห็น ขึ้นอยู่ริมน้ำเหมืองในเขตมหาวิทยาลัยแม่โจ้ เวลาออกลูก คนจะแวะเวียนมาเก็บ เด็กรุ่นนั้นจะปีนป่าย เขย่งเก็บกันสนุกสนาน ทั้งที่เปรี้ยวปานนั้น กัดเข้าไปไม่กี่คำ ก็เข็ดฟัน ฟันอ่อน หมดสภาพไปเลย แต่ถ้าเอาไปดองและทานกับพริกกะเกลือ ก็ทานได้นานหน่อย จำได้อีกอย่าง ใบอ่อนของมะดัน เอาไปใส่ต้มยำเนื้ออร่อยมาก วันไหนที่บ้านทำจะเป็นหน้าที่ของเด็กไปเลือกเก็บใบอ่อน เพื่อเอามาปรุงใส่ต้มยำให้เปรี้ยวอร่อย
ห่างเหินกับต้นมะดันไปนาน มาพบต้นที่สองเมื่อมาเป็นลูกค้าของร้านขนมอร่อย Love at First Bites นั่งอยู่โต๊ะใต้ต้นไม้ให่ ตาค่อยๆ มองลำต้นให่สีดำ กิ่งก้านที่ไขว้กันไปมา ใบแบบนี้ดอกแบบนี้ คุ้นเคยจัง แน่ใจว่ารู้จัก ลองถามเพื่อนร่วมโต๊ะไม่มีใครรู้จักสักคน ใช่จริงๆ เมื่อถาม พี่เจ้าของร้าน มะดันต้นนี้อายุประมาณ 50 ปี คุณหมอจินดา สิงหเนตร ปลูกมาตั้งแต่ต้นเล็กสัก 2 ฟุต
ความที่โตช้า คนก็เลยไม่นิยมปลูก เราจึงไม่ค่อยได้พบเห็นทั่วไป อยากให้ไปเห็น ไปชื่นชมความงาม เป็นต้นไม้ที่มีลำต้น กิ่งก้านเป็นสีดำเข้มสวยมาก ตัดกับใบสีเขียว มีดอกเล็กๆ สีขาว นั่งอยู่ใต้ต้น มองการเกาะเกี่ยวของกิ่งก้านที่ไขว้กันไปมา สวยเสมือนงานศิลปะที่เกิดจากธรรมชาติ นอกจากได้ไปทานเค้กแสนอร่อย ยังได้ไปทำความรู้จักกับต้นมะดัน จะได้เอาไปเล่าให้เพื่อนฟังว่าต้นมะดันหน้าตาเป็นอย่างไร สวยพิเศษตรงไหน ช่วยบอกต่อหน่อย
คนจะได้รู้จักต้นมะดันมากขึ้น